Gedichte

Hier haben wir für Sie einige Gedichte / Verse zusammengestellt

Lieber guter Samichlaus,
komm doch auch in unser Haus.
Komm in unsern Kindergarten,
wo so viele Kinder warten.
Leg uns gute Sachen ein,
wir wollen auch recht dankbar sein.

Was isch das für es Liechtli?
Was isch das für en Schii?
De Chlaus mit de Latärne
lauft grad de Wald dur y.
Sin Esel, de hed glaade,
er rüeft, J-a, J-a!
Hüt dörf i mid mim Meischter
Emal is Städtli ga!
Im Sack, da heds vill Nusse,
Tirgel und Zimmedschtärn,
die träg ich, wär’s en Zentner,
für d’Chinde cheibe gärn!
Aber die tusigs Ruete,
die han i ufem Strich
die bruucht min guete Meischter,
ja nöd emal für mich.
Ich folg ihm gärn uf’s Wörtli,
und laufe, was i cha,
die liebe Chind im Städtli,
müend doch au öppis ha!

Es dunklet scho im Tannewald,
es schneielet ganz lisli,
was isch das für nes Liechtli döt,
i säbem chline Hüsli.
Det isch de Samichlaus dehei
mit sine guete Sache,
er hät scho s’Lämpeli azündt
und tued grad s’Kafi mache.
Da pöpperlets am Lädeli
und s’Glöggli ghört er lüüte,
jetz weiss er scho, wer dusse isch,
und was das söll bedüte.
S’Christchindli chund nu z’Abig spat,
es wird en welle stupfe, 
er müess dä Sack bald füre näh,
und sini Finke lupfe.
S’Christchindli seid: „Herr Samichlaus,
ä schöni Ornig hend er,
dä Christtag stahd ja vor der Tür,
hend ihr denn kei Kalender?
S’brucht Wiehnachtsbäum i jedes Huus,
für vili hundert Chinde,
ihr müends im Wald nu haue hüt,
dä Vollmond söll eu zünde.“

Es dunklet schu dä Waldweg i
und d’Rehli wei goh schlofä
diä erschtä Sternli chämed gli
eis isch schu vürä g’schloffä!

Im Wald innä git äs Glöggli a
und jetztä chunnt än Schlittä,
es chunnt än schönä wiissä Maa,
ganz lisli anä g’rittä!

Juhe, äs isch dä Samichlaus,
wiä mag er z’friedä lachä,
er wett hüt bravi Chindä g’seh
und alli glücklich machä!!

Samichlaus du guete Maa,
ändlich bisch du weder da!
Chunsch cho luege, was ich mache,
wie-n-ich spiele, singe, lache.
Tuesch mi lehre Fröid z’verschänke,
und au chli a die andere z‘ dänke-
nur so bin ich sälber froh-
und d‘ Wiehnachtsfröid cha zue mer choh!

Samichlaus, wo chundsch du här?
Siebehundert Stund wiit här!
Samichlaus, isch s’Säckli schwär?
Siebehundert Pfund isch’s schwär!
Samichlaus, mach’s weidli läär!
Denn isch s’Säckli nümme schwär!

I bi en chline Stumpe,
tue gärn chli umegumpe,
e Lumpeornig mache
mit minä viele Sache.

Tue mängsmol gar nid lose,
ha Fläcke a de Hose,
tue vielmol umestoh
statt weidli heimä goh.

Doch darfsch du s Mami froge,
i tue keis Tierli ploge.
Drum Chlaus bis so en Guete,
verschon mi vor de Ruete!

Bring doch nur gueti Sache,
wie tätsch du Freud mir mache!
Und gäll, säb weisch sit färn,
i ha mis Mami fescht gärn!

S Mami meint, es wäri schön,
wenn ich e chli brever wär.
Samichlaus, ich säg der eis,
brav sii isch de öppe schwäär!

immer bi-ba-bubi-brav,
gnau so brav wienes Schaf.
Nei, so chani gar nid si,
Samichlaus, das gsesch doch i!

au wenn s Mami mängisch schimpft,
und de Papi d’Wänd uuf gaad,
bitte, bring mer glich es Gschänk.
I bi suscht truurig – s wär doch schad!

immer bi-ba-bubi-brav,
gradso brav wienes Schaf.
Nei, so chani gar nid si.
Samichlaus, das gsesch doch i!

Villicht meinsch, ich sigi gross,
wil ich scho i Chindsgi gaa?
Aso guet, ich wirde brav,
faa grad nächschti Wuchen aa.

Doch:
immer bi-ba-bubi-brav,
grad so brav wienes Schaf,
chani villicht gar nid si.
Samichlaus, das gsesch doch i!

De Samichlaus, de Samichlaus,
so tönts vo Huus zu Huus.
Gar mängem Chind chlopft’s Herz so fest
und luegt zum Fenster uus.
Jetz polderets dur d’Stege-n-uuf,
was hed er ächt im Sinn?
Er treit en Sack so schwer und grooss,
was tuusigs isch da drinn?
De Sack de nimmt er immer mit
für d’Chinde groos und chlii.
De braave leert er d’Nusse druus,
die böse steckt er drii.

Es nachted scho und s’schneieled,
du liebi Zyt, ganz grüsli,
de Chlaus leid jetzt sin Mantel aa,
und bschlüsst druf no sis Hüüsli.
Er holt de Schlitte us em Schopf,
spannt s’Eseli gschwind dra,
und laded d’Säck und d’Ruete uuf,
won är für d’Chind mues haa.
Hü Trämpeli, seid är, s’isch Ziit,
de Wäg is Städtli isch no wiit.
Mier händ hüt Obig gar vill z’tue,
hü, Trämpeli, lauf artig zue.
Wie sind die Säck so dick und schwär,
wer chund ächt d’Ruete über, wer?
De Chlaus weiss alles ganz genau,
drum, Chinde, bitte, folged au.